آزیتا حاجیان، نامی که در عرصه هنر ایران، به ویژه در تئاتر، سینما و تلویزیون، به نیکی شناخته می‌شود. او با استعداد و پشتکار خود، در طول سال‌های فعالیت هنری خود، نقش‌های ماندگاری را خلق کرده و جایگاه ویژه‌ای در قلب مخاطبان پیدا کرده است.

حاجیان در سال ۱۳۳۶ در شهر ملایر چشم به جهان گشود. شور و اشتیاق او به هنر، از همان دوران جوانی آشکار بود. پس از اخذ دیپلم، به دنبال آرزوی خود رفت و در دانشکده هنرهای دراماتیک دانشگاه هنر تهران، در رشته بازیگری و کارگردانی تئاتر تحصیل کرد.

حاجیان فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۵۴ با حضور در نمایش “خورشید خانم آفتاب‌کن” آغاز کرد. او در تئاتر، با نقش‌آفرینی‌های درخشان خود در نمایش‌های متعددی همچون “ژاندارک”، “بهرام چوبینه”، “نسل آواره”، “نمایش بی‌کلام” و “دایره گچی قفقازی” خوش درخشید و توانایی‌های خود را به اثبات رساند.

حضور در سینما، نقطه عطفی در کارنامه هنری آزیتا حاجیان بود. او اولین بار در سال ۱۳۶۸ با بازی در فیلم “دزد عروسک‌ها” به کارگردانی محمدرضا هنرمند، پا به عرصه سینما گذاشت. از آن پس، در فیلم‌های متعددی به ایفای نقش پرداخت و با هنرنمایی‌های خود، در ارتقای سینمای ایران نقشی بسزا ایفا کرد. “روبان قرمز”، “مسافر”، “کیمیا”، “بانوی گل سرخ” و “زیرزمین” از جمله فیلم‌های ماندگار او در سینما به شمار می‌روند.

حاجیان در عرصه تلویزیون نیز تجارب ارزشمندی دارد. او در سریال‌های پرمخاطبی چون “کیمیا”، “ستاره قطبی”، “معصومیت از دست رفته” و “خانه پدری” به ایفای نقش پرداخته و به محبوبیت خود در میان مردم افزوده است.

حاجیان علاوه بر بازیگری، در زمینه کارگردانی و نویسندگی نیز فعالیت دارد. او همچنین در پرورش نسل‌های بعدی هنرمندان ایران نقش داشته و شاگردان بسیاری تربیت کرده است.

آزیتا حاجیان در طول سال‌های فعالیت هنری خود، افتخارات متعددی کسب کرده است. از جمله این افتخارات می‌توان به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن در هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم “روبان قرمز” و همچنین دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر اشاره کرد.

حاجیان بی‌شک یکی از چهره‌های ماندگار هنر ایران است. او با تعهد و پشتکار خود، در طول سال‌های فعالیت هنری خود، آثار ارزشمندی خلق کرده و نقش مهمی در ارتقای هنر نمایش ایران ایفا نموده است.