رضا رویگری، نامی که در تاریخ هنر ایران، به ویژه در سینما، تلویزیون و تئاتر، همواره به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار شناخته خواهد شد. بازیگری توانمند و خواننده‌ای خوش‌صدا که با سال‌ها فعالیت هنری پربار، گنجینه‌ای از نقش‌آفرینی‌های ماندگار و سرودهای خاطره‌انگیز را به یادگار گذاشته و قلب مخاطبان را در عرصه‌های مختلف هنری تسخیر کرده است.

رویگری در سال ۱۳۲۵ در شمیران چشم به جهان گشود و از همان دوران جوانی، شور و اشتیاق خود به هنر را به نمایش گذاشت. او با گام‌هایی استوار در مسیر هنر قدم نهاد و در دانشکدهٔ هنرهای زیبا دانشگاه تهران، در رشتهٔ تئاتر به تحصیل پرداخت.

آغاز فعالیت هنری رویگری در اواخر دههٔ ۱۳۴۰ رقم خورد و او به سرعت در این عرصه مطرح شد. او در تئاتر، سینما و تلویزیون به فعالیت پرداخت و با استعداد و ذوق هنری خود، نقش‌آفرینی‌های ماندگاری را خلق کرد. از جمله آثار ماندگار او در تئاتر می‌توان به “افراشته‌ها” و “معما” اشاره کرد.

ورود رویگری به سینما، فصل جدیدی در کارنامه هنری او گشود. او در فیلم‌های متعددی به ایفای نقش پرداخت و با هنرنمایی‌های بی‌نظیر خود، مهر ماندگاری بر سینمای ایران زد. “بوتیک”، “مختارنامه”، “به کجا چنین شتابان” و “دل شکسته” از جمله فیلم‌ها و سریال‌های شاخص او در سینما و تلویزیون هستند.

رویگری افزون بر بازیگری، در عرصه خوانندگی نیز فعالیت‌های ارزشمندی داشته است. او صدای گرم و دلنشینی دارد و سرودهای بسیاری را در کارنامه خود دارد. “الله الله” که در اوایل انقلاب ۱۳۵۷ به خوانندگی او منتشر شد، از جمله سرودهای ماندگار او به شمار می‌رود.

علاوه بر این‌ها، رویگری در پرورش نسل‌های بعدی هنرمندان ایران نیز نقشی بسزایی ایفا کرده و شاگردان بسیاری تربیت کرده است. او همواره با تعهد و پشتکار به فعالیت‌های هنری خود ادامه داده و الهام‌بخش بسیاری از هنرمندان جوان بوده است.

رضا رویگری، بی‌شک یکی از گنجینه‌های ملی هنر ایران به شمار می‌رود. او با تعهد و پشتکار خود، در طول سال‌های فعالیت هنری خود، آثار ارزشمندی خلق کرده و نقشی مهم در ارتقای هنر نمایش ایران ایفا نموده است. نام و یاد او همواره در تاریخ هنر این سرزمین به نیکی یاد خواهد شد.