فیلم آغوش باز، ساخته بهروز شعیبی و به تهیه‌کنندگی علی سرتیپی، یکی از آثار مهم سینمای ایران در سال ۱۴۰۲ به شمار می‌آید. این فیلم که برای اولین بار در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد، ششمین فیلم بلند بهروز شعیبی است. او با این اثر، بار دیگر ثابت کرد که توانایی بی‌نظیری در پرداختن به موضوعات انسانی و عاطفی دارد. آغوش باز با داستانی احساسی و روابط پیچیده انسانی، توانسته توجه مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کند.
داستان فیلم آغوش باز
فیلم آغوش باز حول محور زندگی یک خواننده حرفه‌ای می‌چرخد که در روز کنسرتش با واقعیت تلخی مواجه می‌شود. همسر او، به دلیل مشغله‌های بیش از حدش در کار، از او دور شده و این مسئله باعث می‌شود که او با یک چالش بزرگ در زندگی شخصی‌اش روبه‌رو شود. در حالی که او تلاش می‌کند میان حرفه‌اش و زندگی شخصی تعادل برقرار کند، به این حقیقت پی می‌برد که زندگی تنها در کار خلاصه نمی‌شود و برای داشتن یک زندگی کامل، نیاز است که به خانواده و عزیزان خود نیز توجه کند. این داستان به زیبایی نشان می‌دهد که عشق و علاقه به خانواده و تلاش برای حفظ رابطه‌های انسانی، جنبه‌های اساسی از زندگی هر فرد هستند.
در خلاصه داستان رسمی فیلم نیز آمده است که آغوش باز سه قصه مختلف از سه زوج را روایت می‌کند؛ زوج‌هایی که هر کدام در میانه فراز و نشیب‌های زندگی عاطفی خود، فرصت پیدا می‌کنند که تعریف جدیدی از عشق و رابطه را درک کنند. این روایت‌ها به شکلی به هم مرتبط‌اند و در نهایت به یک نتیجه مشترک می‌رسند؛ این که عشق نیازمند مراقبت و توجه است و نمی‌توان آن را با مشغله‌های زندگی حرفه‌ای به حاشیه راند.
تیزر فیلم سینمایی آغوش باز
بازیگران و عوامل فیلم آغوش باز
فیلم آغوش باز با حضور مجموعه‌ای از بازیگران برجسته و مستعد سینمای ایران ساخته شده است. حامد کمیلی در نقش اصلی این فیلم به عنوان خواننده‌ای که درگیر مسائل شخصی و حرفه‌ای خود است، درخششی متفاوت از خود نشان داده است. محسن کیایی و گلاره عباسی نیز از دیگر بازیگران مهم این اثر هستند که با اجرای دقیق و بی‌نقص خود، بر عمق احساسی فیلم افزوده‌اند.
از دیگر بازیگران این فیلم می‌توان به مهدی هاشمی، احترام برومند و حسن معجونی اشاره کرد که حضورشان به عنوان چهره‌های با تجربه و شناخته شده، وزن ویژه‌ای به این فیلم بخشیده است. همچنین بازیگران جوانی مانند روژین فاطوری‌فر و ساینا توکلی نیز در این اثر نقش‌آفرینی کرده‌اند و تجربه‌ای نو در عرصه سینما به دست آورده‌اند.
عوامل تولید و ساخت
فیلم آغوش باز توسط تیمی از بهترین متخصصان سینما تولید شده است. علی سرتیپی به عنوان تهیه‌کننده این اثر، تجربه و توانایی خود را در تولید آثار موفق سینمایی ایران به کار گرفته است. فیلمنامه این فیلم به طور مشترک توسط مهرداد کوروش‌نیا و محمدسجاد نجفی و بر اساس طرحی از بهروز شعیبی نوشته شده است.
علیرضا برازنده، مدیر فیلمبرداری این فیلم، با هنرمندی خود صحنه‌های زیبا و تأثیرگذاری را به تصویر کشیده و خشایار موحدیان، تدوینگر اثر، با تدوین دقیق و هنرمندانه، به روانی داستان کمک شایانی کرده است. همچنین موسیقی متن فیلم توسط مسعود سخاوت‌دوست ساخته شده است که با ملودی‌های احساسی و تأثیرگذار، توانسته فضای فیلم را به خوبی همراهی کند.
از دیگر عوامل مهم فیلم می‌توان به فاطمه کمالی و زهرا کمالی به عنوان طراحان چهره‌پردازی، محمد برادران طراح جلوه‌های بصری، و محمدرضا میرزامحمدی به عنوان طراح صحنه اشاره کرد. تیمی از حرفه‌ای‌ترین متخصصان سینما در کنار هم گرد آمده‌اند تا این فیلم به اثری کم‌نظیر در سینمای ایران تبدیل شود.
بهروز شعیبی، کارگردان فیلم، درباره ساخت این اثر بیان کرده است که آغوش باز تجربه‌ای کاملاً جدید برای او بود؛ هم از نظر سبک فیلمسازی و هم در نحوه اجرای پروژه. او می‌گوید: “مدت‌ها بود که طرحی در ذهن داشتم و وقتی این ایده را با نویسندگان فیلم، مهرداد کوروش‌نیا و محمدسجاد نجفی، در میان گذاشتم، بسیار استقبال کردند. در طول فرآیند تولید، همه عوامل با همدلی و همکاری مثال‌زدنی باعث شدند که فیلم به بهترین شکل ممکن ساخته شود. بدون شک این کار با حضور این تیم حرفه‌ای، به یکی از تجربه‌های خاص من در عرصه سینما تبدیل شد.”
پوستر رسمی فیلم آغوش باز
فیلم آغوش باز با داستانی احساسی و شخصیت‌پردازی‌های قوی، توانسته است جایگاه ویژه‌ای در سینمای ایران پیدا کند. این فیلم نه تنها به مسائل انسانی و عاطفی می‌پردازد، بلکه به مخاطبان خود یادآور می‌شود که عشق و ارتباطات انسانی در کنار موفقیت‌های حرفه‌ای اهمیت دارند.
بیشتر بخوانید:
بهروز شعیبی با این اثر توانسته است نگاهی عمیق و هوشمندانه به موضوعات خانوادگی و احساسی بیندازد و فیلمی بسازد که هم از نظر روایت و هم از نظر اجرای فنی، یکی از آثار شاخص سینمای ایران به حساب می‌آید. آغوش باز به مخاطبان خود یادآوری می‌کند که در میانه کارها و دغدغه‌های روزمره، نباید ارزش عشق و خانواده را فراموش کرد.
