برد پیت یکی از خالص‌ترین نمونه‌های یک ستاره سینماست، اما بسیاری از آثار برجسته او کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. از فیلم «مصاحبه با خون‌آشام» گرفته تا «باشگاه مبارزه»، پیت در نقش‌های مختلفی همچون قهرمان، شرور و حتی مربی ساده‌لوح اما محبوبی مانند چَد فلدهایمر در فیلم «پس از خواندن بسوزان» از برادران کوئن ظاهر شده است.
چند سال پیش از بردن جایزه اسکار بهترین بازیگر برای فیلم «روزی روزگاری در هالیوود»، ایفای نقش او به عنوان کلیف بوث در این اثر کوئنتین تارانتینو به‌عنوان نقطه اوج دوران حرفه‌ای‌اش شناخته می‌شود. اما این اولین باری نبود که نقش‌آفرینی او مورد توجه قرار گرفت. بازی‌های او در فیلم‌هایی مانند «مورد عجیب بنجامین باتن»، «پس از خواندن بسوزان»، «مانیبال» و همچنین نقش‌آفرینی‌اش در فیلم علمی-تخیلی «۱۲ میمون» در سال ۱۹۹۶، او را بارها در مسیر نامزدی جوایز معتبر قرار داده‌اند.
پیت در گفت‌وگویی با آدام سندلر در سال ۲۰۱۹، دیدگاه خود را درباره فیلم‌سازی و بازیگری به اشتراک گذاشت. اولین توصیه‌اش؟ اینکه واقعی باشید. او گفت: «اگر چیزی برای شما واقعی باشد، برای دیگران هم واقعی خواهد بود، چون دوربین این را می‌خواند.»
هنگام دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل در مراسم اسکار، پیت از آکادمی و کارگردان فیلم، کوئنتین تارانتینو، تشکر کرد و گفت: «تارانتینو، تو بی‌همتا و بی‌نظیری. بدون تو، صنعت فیلم بسیار خشک‌تر می‌شد.» سپس رو به همبازی‌اش لئوناردو دی‌کاپریو کرد و افزود: «لئو، من همیشه همراهت خواهم بود.» ما در هکس دانلود مگ، لیستی از بهترین فیلم های برد پیت را برایتان آماده کردیم. با ما همراه باشید!
۲۰. قاپ‌زنی | Snatch (2000)
نمی‌توانید برد پیتی لذت‌بخش‌تر از میکی اُنیل، مسافر ایرلندی جذاب فیلم کلاسیک «قاپ‌زنی» به کارگردانی گای ریچی پیدا کنید. بازی پیت در این کمدی جنایی طوفانی از انرژی، طنز و جذابیت بود.
او با لهجه‌ای غلیظ (و گاهی اوقات سخت‌فهم) کاملاً در نقش فرو رفت و حس غیرقابل پیش‌بینی دلپذیری به شخصیت بخشید. پیت در تمام صحنه‌ها نگاه‌ها را به خود معطوف می‌کند و با اشتیاق مسری‌اش، جایگاهش را به‌عنوان یکی از چندوجهی‌ترین ستاره‌هایی که می‌تواند در ژانرهای مختلف بدرخشد، تثبیت می‌کند.
۱۹. بابل | Babel (2006)
در درام چندروایتی «بابل» به کارگردانی الخاندرو گونزالس اینیاریتو، برد پیت با بازی در نقش ریچارد، همسری که در بحبوحه بحرانی در منطقه‌ای دورافتاده از مراکش گرفتار شده، اجرایی تأثیرگذار و پرتنش ارائه می‌دهد. او با به تصویر کشیدن ناامیدی و درماندگی مردی که در گردبادی از شرایط خارج از کنترل خود گرفتار شده، در کنار عبور از موانع زبانی و تفاوت‌های فرهنگی، احساسات ریچارد را از طریق افزایش ناامیدی و آسیب‌پذیری در برابر مشکلات به نمایش می‌گذارد.
پیت در این نقش، به‌ویژه در مقابل کیت بلانشت، به زیبایی هنرنمایی کرده است. اگرچه تنها در گلدن گلوب برای این نقش مورد تقدیر قرار گرفت، اما همچنان یکی از نکات برجسته این اثر جاه‌طلبانه باقی می‌ماند.
۱۸. جنگ جهانی زد | World War Z (2013)
در دنیایی که زامبی‌ها به یک تهدید جهانی تبدیل شده‌اند، فیلم «جنگ جهانی زِد» به کارگردانی مارک فورستر اکنون حتی از زمان اکرانش هم مرتبط‌تر به نظر می‌رسد (زیرا داستان آن درباره جامعه‌ای است که خشم بر آن غلبه کرده و همه‌چیز از هم پاشیده است). این فیلم وحشت‌آفرین مملو از وحشت و وحشی‌گری، معمولاً در بحث‌های مربوط به بازی‌های الهام‌بخش به چشم نمی‌آید. اما فقط کافی است به بازی برد پیت در نقش جری لین نگاه کنید، یک بازرس سابق سازمان ملل که در حال سفر به دور دنیا است تا منشا ویروس زامبی و احتمالا درمان آن را بیابد.
پیت به این فیلم انرژی می‌بخشد. او همچون نیرویی بی‌وقفه از آرامش تحت فشار عمل می‌کند، چه زمانی که برای نجات خانواده‌اش می‌جنگد و چه زمانی که به‌سادگی دست یک سرباز را قطع می‌کند تا او را از تبدیل شدن به زامبی نجات دهد. پرده پایانی فیلم، که در یک مرکز سازمان بهداشت جهانی اتفاق می‌افتد و به‌طور معروف برای نجات یک پروژه پرمشکل اضافه شده بود، بهترین بخش فیلم است — یک سکانس تقریباً هیچکاک‌گونه که در آن پیت، با حضوری از هوشیاری خالص، از مرگ در اطرافش جاخالی می‌دهد.
۱۷. سرگذشت عجیب بنجامین باتن | The Curious Case of Benjamin Button (2008)
در فیلم «مورد عجیب بنجامین باتن» به کارگردانی دیوید فینچر، بازی برد پیت در نقش اصلی به‌عنوان یکی از جسورانه‌ترین نقش‌آفرینی‌های او شناخته می‌شود. او با پرداختن به پیچیدگی‌های نقش تخیلی مردی که به‌جای پیر شدن، به عقب و جوان‌تر می‌شود، به کاوش عمیق در عشق، شادی‌ها و لحظات تلخ و شیرین زندگی پرداخت؛ لحظاتی که فراتر از جلوه‌های بصری فیلم، تأثیرگذار بودند.
دانلود فیلم سرگذشت عجیب بنجامین باتن
این نقش‌آفرینی برای پیت نامزدی اسکار بهترین بازیگر را به ارمغان آورد. او با ظرافت، سفر منحصربه‌فرد بنجامین در زندگی و آسیب‌پذیری لطیف او را در کنار دیزی (با بازی کیت بلانشت) به تصویر کشید. این اجرا به مخاطبان اجازه داد تا با مضامین جهانی فیلم ارتباط برقرار کنند، آن‌هم با اشک‌هایی که در طول مسیر بر گونه‌ها جاری می‌شد.
بیشتر بخوانید: بهترین فیلم های آنجلینا جولی
۱۶. به‌سوی ستارگان | Ad Astra (2019)
برد پیت با ایفای نقش روی مک‌براید، فضانوردی در فیلم احساسی و عمیق «به‌سوی ستارگان» به کارگردانی جیمز گری، استعداد خود را در به تصویر کشیدن آشفتگی درونی و عمق بی‌پرده یک مرد در پهنای بیکران فضا به نمایش گذاشت.
پیت با ظرافتی تأثیرگذار، تضادهای درونی و احساسات سرکوب‌شده مک‌براید را به تصویر کشید. اجرای او به‌عنوان هسته احساسی فیلم عمل کرده و داستان را با حضوری آرام اما قدرتمند در مرکز خود نگه می‌دارد. بااینکه فیلم تنها توانست نامزدی اسکار برای صدا کسب کند و در همان سالی اکران شد که پیت برای «روزی روزگاری در هالیوود» برنده اسکار شد، این نقش همچنان یکی از برجسته‌ترین اجراهای کارنامه حرفهای او باقی مانده است.
۱۵. بابیلون | Babylon (2022)
تماشاگران نظرات متفاوتی درباره نگاه بلندپروازانه و پرشور دیمین شزل به گذار هالیوود از دوران صامت در فیلم ۱۸۸ دقیقه‌ای «بابل» داشتند. اما یکی از جنبه‌هایی که به‌خوبی قابل‌درک بود، بازی برد پیت در نقش جک کنراد بود؛ ستاره‌ای که سه بار ازدواج کرده و در حال دست‌وپنجه نرم کردن با دنیای در حال تغییر اطرافش است.
پیت با به تصویر کشیدن مبارزه‌های درونی کنراد، که با محو شدن خاطرات روزهای افتخارآمیزش همراه است، قلب مخاطب را می‌شکند. نقش‌آفرینی او که ترکیبی از احساسات ملانکولیک و پیچیده است، در میان روایتی پر از اغتشاش، از جمله صحنه‌هایی از آشفتگی و بی‌بندوباری، برجسته است. گرچه گلدن گلوب بازی او را تحسین کرد، اما این اجرا موفق به کسب افتخارات بیشتری نشد.
۱۴. دوازده میمون | Twelve Monkeys (1996)
در میانه فیلم دیستوپیایی و پیچیده تری گیلیام درباره سفر در زمان، برد پیت در نقش روان‌پریشی پرحرف ظاهر می‌شود که واکنش‌های عصبی، شخصیت تکانشی و بیش‌فعال او ممکن است نشانه‌ای از وضعیت وخیم روانی‌اش یا نمایشی پیچیده باشد (یا شاید هر دو). لذت هیجان‌انگیز بازی پیت در این است که مخاطب را دائماً در حالت حدس و گمان نگه می‌دارد.
پیت پیش‌تر تلاش کرده بود نقشی مشابه در فیلم جنایی کالیفرنیا ایفا کند، اما جذابیت طبیعی‌اش مانع از آن شد که به‌طور کامل در نقش یک شخصیت زشت و بی‌پرده فرو برود. اما اینجا، برای اولین بار، او همراه با تراشیدن موهایش، شخصیت پسر طلایی خود را کنار می‌گذارد و ثابت می‌کند که یک برد پیت غیرجذاب می‌تواند به‌اندازه یک برد پیت جذاب، خیره‌کننده باشد.
۱۳. تلما و لوییز | Thelma & Louise (1991)
در میان تمام متجاوزان، مزاحمان، سوءاستفاده‌گران و سایر افراد ناخوشایندی که اطراف تلما (جینا دیویس) و لوئیز (سوزان ساراندون)، این فمینیست‌های درستکار در سفری بی‌سرانجام را پر کرده‌اند، یک مرد وجود دارد که به اندازه کافی نجیب، بی‌گناه و جذاب است تا جای خود را در دل آنها باز کند: جِی.دی.، یک پسر خوش‌ظاهر با چهره‌ای روستایی که برد پیت نقشش را بازی کرده است؛ نقشی که او را به یک ستاره سینما تبدیل کرد.
حتی پس از ۲۵ سال، هنوز می‌توان فهمید چرا. با لبخندی که چال گونه‌اش را نمایان می‌کند و اجرای نمایشی یک سرقت بانک با سشوار، او همچون یک رؤیای مردانه جذاب به نظر می‌رسد. اما به‌جای اینکه مانند یک “جذاب بی‌فکر از طبقه کارگر” معمولی باشد، او رفتاری دارد که نشان می‌دهد کاملاً از درون می‌داند چرا مرکز توجه است.
جِی.دی. در اجرای پیت، به‌قدری به جذابیت خود اطمینان دارد که همین اطمینان را نیز جذاب می‌کند — و این نقش، در واقع، به‌نوعی آزمونی برای شهرت بود که پیت با موفقیت کامل آن را در برابر چشمان جهان گذراند.
۱۲. افسانه‌های خزان | Legends of the Fall (1994)
در طول تاریخ هالیوود، ستارگان جذاب زیادی دیده شده‌اند، اما برد پیت در حماسه باشکوه «افسانه‌های پاییزی» (۱۹۹۴) جایگاه ویژه‌ای دارد. او در نقش تریستان، در درام خانوادگی زیبا به کارگردانی ادوارد زوئیک، ترکیبی قدرتمند از سرکشی، آسیب‌پذیری و شور و اشتیاق شدید را به نمایش گذاشت.
در پس‌زمینه پرتلاطم جنگ جهانی اول، پیت به‌خوبی شیاطین درونی تریستان را به تصویر کشید و به یکی از ارکان اصلی فیلمی تبدیل شد که شامل گروه بازیگری برجسته‌ای چون آنتونی هاپکینز، جولیا اورموند، هنری توماس و آیدن کوئین بود.
تریستان تجسم روحی عذاب‌کشیده بود که با پیچیدگی‌های عشق و وظیفه دست‌وپنجه نرم می‌کرد، و این نقش‌آفرینی یکی از اجراهای ماندگار در کارنامه درخشان پیت به شمار می‌رود.
۱۱. مصاحبه با خون‌آشام | Interview with the Vampire (1994)
بازی برد پیت در نقش لوئیس دو پوئنته دو لاک در فیلم «مصاحبه با خون‌آشام» به کارگردانی نیل جردن، توانایی قابل‌توجه او را در عمق‌بخشی و اعتمادبه‌نفس در ایفای نقش شخصیت‌های تاریک و معذب به نمایش گذاشت. در نقش خون‌آشامی متفکر که با پیچیدگی‌های اخلاقی زندگی جاودانه دست‌وپنجه نرم می‌کند، پیت در کنار تام کروز و بازیگر نوظهور کیرستن دانست، آسیب‌پذیری وهم‌انگیزی به این نقش بخشید.
دانلود فیلم مصاحبه با خون آشام
توانایی او در انتقال حس عذاب از طریق نگاه‌های پرمعنا، تراژدی ملموسی به سفر لوئیس اضافه کرد و جایگاه پیت را به‌عنوان بازیگری که می‌تواند به نقش‌های فراطبیعی جنبه‌ای انکارناپذیر از انسانیت ببخشد، تثبیت کرد.
۱۰. هفت | Se7en (1995)
پس از موفقیتش در Thelma & Louise، برد پیت در چند فیلم دیگر ظاهر شد — از جمله A River Runs Through It، Legends of the Fall، و حتی فیلم موفق Interview with the Vampire — اما در آنها هنوز به‌طور کامل نتوانسته بود جذابیت ذاتی خود را در قالب شخصیت‌ها جا بیندازد. او بالاخره این کار را در این فیلم انجام داد، جایی که با ایفای نقش پلیسی ساده و عملیاتی، حضوری چشمگیر در صفحه نمایش داشت؛ نقشی که معمولاً بازیگران دیگر در آن گم می‌شوند.
فیلم روان‌شناسانه و قاتل‌محور دیوید فینچر با فضایی باروک و جرم‌هایی پرزرق‌وبرق شاید کمی بیش از حد محاسبه‌شده به نظر برسد، اما بیشتر جذابیتش از جنبه تاریک فیلم می‌آید: صحنه‌های جرم پرشکوه (که هرکدام درس عبرت خاصی می‌دهند)، اجرای حساب‌شده و دیوانه‌وار کوین اسپیسی، و پایان‌بندی معروف «چی تو جعبه‌ست؟».
پیت و مورگان فریمن در نقش پلیس‌هایی که این دیوانگی را بررسی می‌کنند، نقش‌آفرینی‌های نوآر مینیمالیستی ارائه می‌دهند، اما این فیلم قوی‌ترین و شیک‌ترین اجرای پیت در نقش یک مأمور قانون شوالیه‌مانند است.
۸. بخوان و بسوزان | Burn After Reading (2008)
فیلم بخوان و بسوزان جواهری است که کمتر مورد توجه قرار گرفته و توسط جوئل و اتان کوئن ساخته شده است. این کمدی پرهیاهو درباره اسرار CIA و نقض حریم خصوصی است، و برد پیت در نقشی بازی کرده که بی‌تردید یکی از احمقانه‌ترین نقش‌های حرفه‌ای‌اش است: یک مربی بدنی کندذهن به نام چد که به طور تصادفی به یک دیسک فشرده می‌رسد که فکر می‌کند حاوی اطلاعات بسیار محرمانه است.
در آن زمان، مردم شوخی‌های بی‌ارزشی می‌کردند درباره اینکه چطور پیت نقش یک مرد نادان جذاب را با اعتماد به نفس فوق‌العاده بازی کرده است، اما در واقع او این نقش را با سبکی خنده‌دار و آگاهانه ایفا می‌کند و نماینده یک ملت است که به دنبال راه‌های سریع برای پولدار شدن است.
۷. کشتار با لطافت | Killing Them Softly (2012)
فیلمی که بیشتر از هر فیلم دیگری در کارنامه پیت نادیده گرفته شده است. این فیلم که بر اساس رمان Cogan’s Trade اثر جورج وی. هیگینز ساخته شده، دنباله داغ و نواری اندرو دومینیک بر فیلم «قتل جسی جیمز توسط coward رابرت فورد» است. این فیلم یک داستان دنیای زیرین پر از لحظات پرتنش و زشتی‌های برجسته است، اما دومینیک لایه تماتیک اضافی‌تری به آن افزوده است — درباره آمریکا در عصر اوباما که به طمع و فساد کشیده شده است — که بسیاری آن را موعظه‌گونه و واضح می‌یافتند (اگرچه نتیجه هوشمندانه آن این است که این ناامیدی جنایی را با وضعیت خودمان پیوند دهد).
پیت در نقش جکی کگان، یک قاتل حرفهای مافیا با کارایی فوق‌العاده، ظاهر می‌شود که ترجیح می‌دهد قربانیانش را «نرم» بکشد (یعنی از فاصله‌ای دور تا آنها نفهمند که چه چیزی به آنها ضربه زده است). او دو احمق بی‌دقت را که به اندازه کافی بی‌خبر بودند که از یک کازینوی مافیا دزدی کنند، دنبال می‌کند و در دنیای زیرزمینی‌ای که مانند «The Sopranos» به دست دشیل همت بازنویسی شده است، فرمانروایی می‌کند (جیمز گاندولفینی فقید نیز در یکی از بهترین نقش‌های غیرتونی‌اش حضور دارد).
کشتار با لطافت یک افسانه از همدردی جامعه‌شناسانه است: شما هیچ‌گاه نمی‌خواهید در طرف اشتباه اسلحه پیت باشید، اما در نیروی یخ‌زده‌اش برای تمیز کردن خیابان‌ها، او به‌قدری با سبک و جذاب است که مانند فرشته مرگ به نظر می‌رسد.
۶. حرامزاده‌های لعنتی | Inglourious Basterds (2009)
برد پیت همیشه لحظاتی از کمدی بی‌نظیر داشته است (Burn After Reading، True Romance)، و اجرای او در نقش ستوان آلدوی راین، رهبر گروه سرسخت و بی‌رحم در فیلم حماسی جنگ جهانی دوم کوئنتین تارانتینو، یک تغییر کمدی با سبک بالا است. آلدو مثل یک تفنگ ساورد شده صحبت می‌کند و جمله‌هایی مثل «من از کوه‌های لعنتی اسموکی نیومدم، پنج‌هزار مایل آب رو رد نکردم، از نیمی از سیسیل جنگیدم و از یک هواپیمای لعنتی پریدم فقط برای اینکه به نازی‌ها درسی از انسانیت بدم!» را پرتاب می‌کند.
دانلود فیلم پست فطرت های لعنتی
شوخی این است که پیت، با لهجه‌ی خاص و کشیده‌اش، به شما می‌باوراند که آلدو اساساً یک تپه‌نشین جنگلی است که کشتن نازی‌ها را به‌عنوان یک نوع شکار می‌بیند. در عین حال، یکی از دلایلی که او در کشتن حیوانات این‌قدر ماهر است، این است که می‌داند چگونه مثل یک حیوان فکر کند. او یک وحشی در یونیفرم است، اما در طرف درست ایستاده است، و هیچ‌وقت این حقیقت بیشتر از زمانی که در حال حک کردن صلیب شکسته روی پیشانی‌ها است و اجازه می‌دهد که شرافتش به اندازه‌ی وحشی‌گری‌اش بزرگ نمایان شود، مشخص نمی‌شود.
۵. درخت زندگی | The Tree of Life (2011)
در سال‌های اخیر، بازیگرانی که با کارگردان ترنس مالیک همکاری کرده‌اند — کریستین بیل، بن افلک، کالین فارل — اغلب به‌نظر می‌رسند که بیشتر از اینکه بازیگران باشند، به گونه‌ای تزیینی و متعلق به دکور بصری فیلم هستند. اما The Tree of Life فیلم نادری از مالیک است که فراتر از فقط دوربین‌های معلق شاعرانه، انفجارهای نفس‌گیر موسیقی کلاسیک و امواج طلایی گندم است.
این فیلم بزرگترین اثر مالیک از زمان Badlands است، یک رویای شاعرانه و اصیل از زندگی آمریکایی در دهه ۵۰ قبل از رسانه‌ها، به اندازه‌ای غرق در حافظه که مانند یک آلبوم عکس پروستی است و تأثیرگذارترین بخش آن اجرای پیت در نقش پدر قهرمان فیلم است، که او را به‌عنوان ترکیبی از احترام و انضباط سخت و در برخی مواقع وحشتناک به تصویر می‌کشد. او مردی است که در خانه، ناامیدی‌هایش از اینکه فقط یک چرخ دندانه در دستگاه بزرگ است را نشان می‌دهد، چیزی که در هیچ جایی نمی‌تواند آن را ابراز کند. نتیجه این است که پیت پیچیده‌ترین شخصیت خود را ایفا می‌کند، زیرا او فقط عشق عمیق و ترس حاکمیتی را نشان نمی‌دهد. او به شما نشان می‌دهد که چگونه این دو نمی‌توانند از هم جدا شوند.
۴. مانیبال | Moneyball (2011)
نام بردن از بازیگری خارج از دنیای فیلم‌های اکشن بی‌کیفیت (مانند جیسون استاتهام و غیره) که به اندازه‌ی پیت اعتماد به نفس داشته باشد، سخت است، و به همین دلیل است که او اغلب شخصیت‌هایی بازی نکرده که در آنها نگاهی از ناامنی نهفته باشد. اما زیبایی بازی او در نقش بیلی بین، مدیرعامل واقعی تیم اوکلند اتلتیکس که روشی انقلابی برای تشکیل تیم قهرمان بیسبال اختراع کرد، این است که بازی او با آن خوداعتمادی بی‌دردسر و برافروخته‌ی خاص پیت تغذیه می‌شود، اما در عین حال با نوارهای متقاعدکننده و بالغ از شک به خود نیز لایه‌بندی شده است.
بیلی، بازیکن حرفهای سابق که دوران حرفه‌ای‌اش به نتیجه نرسیده، در تلاش است تا خود را ثابت کند و به طرز جسورانه‌ای وارد دنیای تجزیه و تحلیل کامپیوتری می‌شود، چیزی که منجر به ساختن تیمی از بازیکنان عجیب و غریب و معیوب می‌شود که در یک چیز عالی هستند (رسیدن به بیس). تمام ماموریت او در دنیای ورزش بر این تصمیم استوار است، و پیت با گفتار زیبا و شیک بیسبال (که از زمان Bull Durham چنین گفتاری ندیده‌ایم) شخصیتی از جسارت و روح خود را خلق می‌کند که به راحتی می‌توانست در یک کلاسیک کمرنگ دهه ۷۰ جا بیفتد.
۳. باشگاه مبارزه | Fight Club (1999)
تایلر دوردن، رئیس بی‌رحم و مغرور یک باشگاه خشونت‌آمیز برای نوجوانان بزرگ‌سال خلافکار، یک ترک تحصیل کرده، یک جنایتکار، یک راستی‌گوی بی‌پروا، یک شورشی وجودی، اوج قدرت و نماد کامل شخصیت براد پیت است، زیرا او طرز فکر “کی اهمیت می‌ده؟” را همچون یک خیال جذاب و دست‌نیافتنی به تن دارد.
تایلر دوردن همچنین، البته، یک تجسم خالص است و این معما در دل اجرای فریبنده پیت نهفته است. این تایلر است که در این فیلم اولین بار جمله «خب، اینطور که پیش میره، چطور عمل می‌کنه؟» رو می‌گه، و خوانش بی‌نظیر پیت از این جمله تعریف‌کننده است، زیرا یک چالش نسلی را پیش می‌گذارد. واقعاً معنی‌اش این است: چطور عمل می‌کنه که تو به اندازه براد پیت کشنده نیستی؟ ما از آن زمان در تلاشیم که به این سوال جواب بدیم.
۲. قتل جسی جیمز به‌دست رابرت فورد بزدل | The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2007)
پیت هرگز نقش یک شرور را بازی نکرده بود و اگرچه این واژه برای «جسی جیمز» در فیلم وسترن روان‌شناختی مارپیچی اندرو دومنیک کمی ساده است زیرا می‌توان گفت که رابرت فورد، که توسط کیسی افلک به‌عنوان یک شخصیت ضعیف و مکار بازی شده، واقعاً شرور اصلی فیلم است.
پیت از این فرصت برای بازی در نقش یک دزد افسانه‌ای استفاده می‌کند و با تهدیدی جمع‌شده و پرتنش، صفحه نمایش را به لرزه در می‌آورد. می‌توان دید که او در حال افزایش اعتماد به نفس — و مهارت — خود به عنوان بازیگر است، زیرا در بیشتر صحنه‌ها، او به نظر می‌رسد که تقریباً هیچ کاری نمی‌کند، اما نمی‌توانی چشم از او برداری. چیزی که تقریباً به طور نامرئی در درون حضور پرجنب‌وجوش پیت عمل می‌کند، وعده خشونت جسی است، تهدیدی که به‌قدری خالص است که هرگز نیازی به گفتن آن به بلندای صدا ندارد.
۱. روزی روزگاری در هالیوود | Once Upon A Time In Hollywood (2019)
در نقش کلیف بوث، بدلکار آرام و مرموز در فیلم “روزی روزگاری در هالیوود” (۲۰۱۹) ساخته کوئنتین تارانتینو، پیت به راحتی اعتماد به نفس و عمق را به این نقش می‌آورد. این عملکرد نشان‌دهنده تسلط او بر شخصیت‌های پیچیده است و یک مطالعه جذاب در ظرافت‌ها است، جایی که هر حالت و حرکت او حرفهای زیادی می‌زند و تصویری زنده از مردی را ترسیم می‌کند که در میان درخشش و زشتی هالیوود دهه ۱۹۷۰ حرکت می‌کند.
دانلود فیلم روزی روزگاری در هالیوود
با برنده شدن جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل، به راحتی می‌توان دید که چرا او این جایزه را از آن خود کرد. کاریزمای بی‌زحمت او، همراه با پیچیدگی‌های ملایم، نقش بوث را از یک نقش مکمل ساده فراتر می‌برد و او را به یک لنگر تبدیل می‌کند که فیلم را در فضای نوستالژیک خود و کاوش در دوران طلایی هالیوود ثابت نگه می‌دارد.
منبع: ورایتی
